گروه فرهنگی مشرق - ابوالفضل جلیلی یکی از داوران جشنواره عکس قاب های بهشتی در مراسم اختتامیه این جشنواره که امروز سه شنبه 16 اردیبهشت ماه با حضور در خانه هنرمندان ایران برگزار شد روی سن آمد و سخنان خود را این گونه آغاز کرد: من 15 فیلم سینمایی دارم که در این کشور توقیف شده است اما جاهایی مرا دعوت می کنند و من نمی توانم این دعوت را نپذیرم.
وی ادامه داد: من دو شخصیت دارم و البته فکر می کنم همه ما دو شخصیت داریم. یک شخصیت که الان اینجا هستیم و درباره شهدا حرف می زنیم و شخصیت دیگر که وقتی از این در بیرون می رویم گویی تمام حرفهای ما درباره شهدا به فراموشی سپرده می شود. من به خانواده شهدا ارادت دارم اما احساس من درباره شهدا و خانواده هایشان این است که نباید هر کجا که کم می آوریم بگوییم شهدا و خانواده های عزیزند اگر اینها عزیز هستند باید راه آنها را طی کنیم.
وی در این مراسم درباره رفتنش به جبهه گفت و بیان کرد: من هم به جبهه رفته ام اما چون ترسو بودم زود برگشتم. خاطرم هست در آن زمان بعد از بازگشت از جبهه خانه ای برای خودم می ساختم. پسر خاله ای داشتم که شهید شد و هر وقت از جبهه می آمد ابتدا به دیدن من می آمد و بعد برای دیدن مادرش می رفت. در یکی از زمانهایی که به دیدن من آمده بود با هم صحبت می کردیم و من از مردانگی ها و نامردانگی های روزگار می گفتم. پسر خاله ام به من گفت تفاوت بین مرد و نامرد در جبهه مشخص می شود. آنجا که زیر توپ و تانک فرمانده دستور می دهد و تو باید تصمیم بگیری که بمانی یا بروی وگرنه در تهران همه مرد هستند.
این فیلمساز با بیان اینکه حالا ما هم جزو مردهای تهران هستیم درباره پذیرفتن داوری خود در این جشنواره گفت: من در کشورهای مختلفی داور عکس بوده ام اما هر از گاهی بعد از داوری این جشنواره ها مخصوصا در ایران به خود گفته ام که دیگر داوری نکنم چون گاهی به شما می گویند که صاحب فلان عکس زحمت زیادی کشیده و بعد به نوعی از شما می خواهند که خواسته آنها را در داوری ها لحاظ کنید و شخص مورد نظرشان را انتخاب کنید یا اینکه می بینید عکسی را که اصلا شما انتخاب نکرده اید در میان برگزیده ها وجود دارد این اتفاق معمولا در ایران رخ می دهد و در جشنواره های خارجی یا اصلا رخ نمی دهد یا خیلی کم اتفاق می افتد.
کارگردن فیلم «گال» اضافه کرد: من بعد از این اتفاقات با خود گفتم که دیگر داوری جشنواره ها را قبول نمی کنم چون دچار عذاب وجدان می شوم اما زمانی که داوری این جشنواره به من پیشنهاد شد همان ابتدا قبول کردم. منت سر شهدا نمی گذارم چون آنها هستند که باید سر ما منت بگذارند.
جلیلی علت خود را از حضور در این جشنواره چنین توضیح داد و گفت: شاید به خاطر شهدا بود که من برای داوری این جشنواره حضور پیدا کردم و حالا می خواهم به شما بگوییم که داوری این آثار به شکلی الهی انجام شد و همه چیز عادلانه جلو رفت. هادی سلیمانی و محمد نوروزی نگاه بسیار خوبی داشتند و حتی آقای سلیمانی از من بسیار وارد تر بود. بنابراین، این اولین باری است که احساس میکنم اصلا لازم نیست که برای داوری جشنواره عذرخواهی کنم
این داور جشنواره عکس قاب های بهشتی در پایان خاطرنشان کرد: همه این عکس ها خوب بودند و اگر قرار بود من به صورت شخصی داوری کنم به همه عکس ها جایزه می دادم.
آیین اختتامیه دومین جشنواره عکس قاب های بهشتی با حضور سردار مرتضی طلایی نایب رییس شورای شهر تهران، حسین انتظامی معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد، پرویز اسماعیلی معاون ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رییس جمهور، محسن محمدی دبیر جشنواره و داوران این جشنواره همچون ابوالفضل جلیلی، محمد نوروزی و هادی سلیمانی برگزار شد.
وی ادامه داد: من دو شخصیت دارم و البته فکر می کنم همه ما دو شخصیت داریم. یک شخصیت که الان اینجا هستیم و درباره شهدا حرف می زنیم و شخصیت دیگر که وقتی از این در بیرون می رویم گویی تمام حرفهای ما درباره شهدا به فراموشی سپرده می شود. من به خانواده شهدا ارادت دارم اما احساس من درباره شهدا و خانواده هایشان این است که نباید هر کجا که کم می آوریم بگوییم شهدا و خانواده های عزیزند اگر اینها عزیز هستند باید راه آنها را طی کنیم.
وی در این مراسم درباره رفتنش به جبهه گفت و بیان کرد: من هم به جبهه رفته ام اما چون ترسو بودم زود برگشتم. خاطرم هست در آن زمان بعد از بازگشت از جبهه خانه ای برای خودم می ساختم. پسر خاله ای داشتم که شهید شد و هر وقت از جبهه می آمد ابتدا به دیدن من می آمد و بعد برای دیدن مادرش می رفت. در یکی از زمانهایی که به دیدن من آمده بود با هم صحبت می کردیم و من از مردانگی ها و نامردانگی های روزگار می گفتم. پسر خاله ام به من گفت تفاوت بین مرد و نامرد در جبهه مشخص می شود. آنجا که زیر توپ و تانک فرمانده دستور می دهد و تو باید تصمیم بگیری که بمانی یا بروی وگرنه در تهران همه مرد هستند.
این فیلمساز با بیان اینکه حالا ما هم جزو مردهای تهران هستیم درباره پذیرفتن داوری خود در این جشنواره گفت: من در کشورهای مختلفی داور عکس بوده ام اما هر از گاهی بعد از داوری این جشنواره ها مخصوصا در ایران به خود گفته ام که دیگر داوری نکنم چون گاهی به شما می گویند که صاحب فلان عکس زحمت زیادی کشیده و بعد به نوعی از شما می خواهند که خواسته آنها را در داوری ها لحاظ کنید و شخص مورد نظرشان را انتخاب کنید یا اینکه می بینید عکسی را که اصلا شما انتخاب نکرده اید در میان برگزیده ها وجود دارد این اتفاق معمولا در ایران رخ می دهد و در جشنواره های خارجی یا اصلا رخ نمی دهد یا خیلی کم اتفاق می افتد.
کارگردن فیلم «گال» اضافه کرد: من بعد از این اتفاقات با خود گفتم که دیگر داوری جشنواره ها را قبول نمی کنم چون دچار عذاب وجدان می شوم اما زمانی که داوری این جشنواره به من پیشنهاد شد همان ابتدا قبول کردم. منت سر شهدا نمی گذارم چون آنها هستند که باید سر ما منت بگذارند.
جلیلی علت خود را از حضور در این جشنواره چنین توضیح داد و گفت: شاید به خاطر شهدا بود که من برای داوری این جشنواره حضور پیدا کردم و حالا می خواهم به شما بگوییم که داوری این آثار به شکلی الهی انجام شد و همه چیز عادلانه جلو رفت. هادی سلیمانی و محمد نوروزی نگاه بسیار خوبی داشتند و حتی آقای سلیمانی از من بسیار وارد تر بود. بنابراین، این اولین باری است که احساس میکنم اصلا لازم نیست که برای داوری جشنواره عذرخواهی کنم
این داور جشنواره عکس قاب های بهشتی در پایان خاطرنشان کرد: همه این عکس ها خوب بودند و اگر قرار بود من به صورت شخصی داوری کنم به همه عکس ها جایزه می دادم.
آیین اختتامیه دومین جشنواره عکس قاب های بهشتی با حضور سردار مرتضی طلایی نایب رییس شورای شهر تهران، حسین انتظامی معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد، پرویز اسماعیلی معاون ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رییس جمهور، محسن محمدی دبیر جشنواره و داوران این جشنواره همچون ابوالفضل جلیلی، محمد نوروزی و هادی سلیمانی برگزار شد.
